Magnus Erlingsson vart krona

Pave tyder ‘far’ på latin. Han var i utgangspunktet biskopen i Roma og hadde sete der. Han styrte også over eit geografisk territorium med namnet Vatikanstaten. Paven hadde eit råd av kardinalar. Kardinalane deltok i viktige saker og det var også kardinalane som peika ut ny pave når det var behov for det. Av og til sendte paven kardinalar eller andre prominente kyrkjeleiarar ut på reiser som representantar for pavemakta. Slike representantar, eller legatar, vart sendt til Noreg ved fleire høve.  

Då den norske kyrkjeprovinsen vart oppretta i 1153/1153 var legaten Nikolas Brekespear til stades. Han hadde viktige samtalar med kongane, biskopane og vanlege folk. Brekespear var engelsk, men hadde stilling som kardinal i Roma. Han vart seinare pave, og tok då namnet Hadrian V.  

I 1247 kom det ein italienar med namn Vilhelm av Sabina til Bergen som pavens utsending for å krone Håkon Håkonsson. Legaten hadde tydelegvis blitt advart om at Bergen var ein frykteleg plass og at han kom til å mangle både mat og skikkelege butilhøve. Håkon Håkonsonssaga fortel at han vart svært letta då han forstod at Bergen ikkje var verdens ende, men ein pulserande metropol med mykje å by på til sine tilreisande.  

Erkebiskopen i Noreg hadde ikkje sjeldan behov for å få råd av paven i spørsmål om korleis kristendomen skulle praktiserast. Det finst fleire brev som fortel om dette. I 1237 skreiv erkebiskop Sigurd til pave Gregor 9. og spurte om det var lov å bruke anna type brød til nattverden enn det som var standard og om dei kunne bruke øl i staden for vin. Paven sa nei til det. Paven sa også nei då den same biskopen spurte om dei kunne døype barn i øl dersom det var mangel på vatn, eller om det var tillate å stryke barnet med spytt i staden for vatn dersom det var døden nær og ein ikkje kunne få tak i vatn og prest.

Dette var ein seremoni som symboliserte kongen formelt var utpekt til å styre på vegner av Gud. Seremonien tok form som ei gudsteneste der kongen først vart salva, eller strøken med olje i panna, og deretter fekk overrekt kongekrona.  

Kong Magnus måtte også sei fram ein eid – eller lovnad – då han mottok krona. I denne eiden lova han å vere tru mot kyrkja og arbeid for å stryke den.