Kong Sverre tala Roma midt imot

Kong Magnus hadde 26 skip med seg då han sigla inn i Sognefjorden og godt over 2000 mann. Sverre skal ha hatt 14 skip, og var såleis talmessig underlegen.

Men Sverre var ein dyktig hærførar som var flink til å motivere og inspirere sine menn og som brukte utradisjonelle metodar i krigføringa. I dette slaget hadde kong Magnus fleire skip og større hærstyrke enn Sverre, men i følgje Sverres saga kjempa Sverre sin menn på ein heilt anna måte. Kong Magnus batt skipa sine fast til kvarandre slik at dei vart ein stor flåte og det var mogeleg å bevege seg hurtig frå eit skip til eit anna. Dette vart kalla ein ‘svinefylking’ og det var den tradisjonelle måten å utkjempe sjøslag på. Sverres skip derimot var ikkje bundne fast til kvarandre og kunne angripe Magnus sin flåte frå alle kantar.

Etter kvart som ytterkantane av flåten til Magnus vart angripen, sprang mennene over til skipa som låg lenger inne, og det oppstod trengsel og kaos. Til slutt vart trengselen så stor at nokre hoppa på sjøen og skip sank under folkemengda.

Då Sverre vart teken til konge sette han i gang eit arbeid med å få skriven ein saga om seg sjølv. Første del av sagaen er skriven av Karl Johnson men det er tydeleg at Sverre sjølv bestemte ganske mykje av innhaldet. Derfor kan sagaen også fortelje mykje om korleis Sverre ville framstå og korleis han argumenterte for sin rett til å vere konge. Mange tvilte på at Sverre var kongsson. Kong Magnus stod sterkt som konge og hadde ikkje minst støtte frå den mektige kyrkja.  

I sagaen blir Sverre framstilt som ein enkel prest frå Færøyene som blir oppfordra av sin mor, paven Olav den heilage og Gud sjølv til å kjempe for det som er hans rett, nemleg den norske kongetrona. Mor hans hevda at Sverre var son til ein tidlegare konge.

Gjennom eit besøk hos paven i Roma blir ho oppfordra til å fortelje dette til Sverre og få han til krevje sin rettmessige arv. Olav den heilaga synte seg for Sverre gjennom draumar som også oppfordra Sverre til å ta opp kampen om kongemakta.

Under dei strabasiøse første åra som opprørskonge opplevde Sverre og hæren hans at Gud utretta mirakel for å hjelpe dei i kampen mot kong Magnus. Ein gong, då dei held på å omkomme i snøstorm på fjellet, påkalla Sverre Gud og jomfru Maria si hjelp. Stormen stilna brått og det vart blå himmel og sol.

Slike mirakel er eit verkemiddel i sagaen, og skal fortelje oss at det låg ein guddommeleg vilje bak Sverre sin kamp. Han var utvalt frå Gud til å bli konge og trong ikkje støtte frå kyrkja sine menn.